Na de nederlaag van 1871 verloor Frankrijk de Elzas en een deel van Lotharingen en hield het zich bezig met het versterken van de grens met Duitsland.
Een verdedigingssysteem met twee linies.
In 1872 stelde het Defensiecomité, voorgezeten door generaal Séré de Rivières, een nieuw verdedigingssysteem voor. Zijn doel was om Frankrijk te beschermen tegen een nieuwe Duitse invasie en om een tweede belegering van Parijs te voorkomen. Het systeem "Séré de Rivières" organiseerde een verdediging in de diepte van het grondgebied, die was gebaseerd op twee fortlinies: de eerste, aan de noordelijke en oostelijke grenzen, de tweede halverwege de grens en Parijs. Deze twee versterkte organisaties vertrouwden op natuurlijke obstakels (reliëf en rivieren) en controleerden de weg- en spoorverbindingen.
Het plan Séré de Rivières.
Een defensieve strategie.
Naar het oosten gericht spelen de twee verdedigingsgordijnen van de frontlinie (van Verdun tot Toul en van Epinal tot Belfort) een afschrikwekkende rol. De gaten bij Stenay en Charmes waren bedoeld om een nieuw Duits offensief te kanaliseren en op de flanken een tegenaanval uit te voeren. In geval van nood boden de forten van de tweede linie een toevluchtsoord waar de legers zich konden reorganiseren, bevoorraden en de nodige versterkingen konden ontvangen.
De positie La Fère-Reims.
De tweede linie bestaat uit twee sets bolwerken omringd door vrijstaande forten. De plaatsen van La Fère-Laon en Reims-Epernay zijn gebouwd op beboste massieven. Het fort van Malmaison is verbonden aan de plaats van Laon (evenals de forten van Condé-sur-Aisne, Bruyère, Montbérault en Lanicourt), en bezet, aan weerszijden van de chemin des Dames, een centrale positie tussen Laon en de vallei van de Aisne.
Fort Douaumont : Algemeen zicht - 2022-04-17
De tegenslagen van de tweede rij.
In 1882 werd Frankrijk getroffen door een economische crisis. Door een gebrek aan voldoende middelen en politieke wil werden vestingprojecten teruggeschroefd. Tegelijkertijd vervaagde het trauma van de nederlaag van 1871 en ontwikkelde Frankrijk een meer offensieve strategie op basis van forten in de frontlinie. Hoewel ongeschikt voor de evolutie van wapens en explosieven; De forten van de tweede linie werden niet gemoderniseerd; Ze worden geleidelijk ontwapend. Sommige plaatsen werden zelfs gebruikt als proefterrein en werden tussen 1899 en 1912 buiten gebruik gesteld. Aan de vooravond van de oorlog was de tweede linie buiten werking gesteld.
Bron: vertaling van de borden aanwezig op de de site van le fort de La Malmaison.
